ما توی کامپیوتر یک اصطلاحی داریم به نام Bottleneck، و وقتی استفاده میشه که ظرفیت یک نرم افزار یا یک سیستم به خاطر ضعف در یک قست، محدود میشه و پایین میاد. مثلا تصور کنید کامپیوتری که سی‌پی‌یو قدرتمند، رم بالا و سریع و مادربورد بروزی داره اما از یک هارد مکانیکی قدیمی کند استفاده می‌کنه، و در نتیجه سرعت کلی سیستم مساوی میشه با سرعت هارد. چون کامپیوتر یک سیستمه و همه قسمت‌ها باید با هم کار کنند. دقیقا مثل یک بطری که دهانه‌ی تنگی داره.

متاسفانه تا دلتان بخواهد( که امیدوارم نخواهد) می‌توانید Bottleneck را به سایر حوزه‌ها تعمیم بدین، از مسائل شخصی تا سیاست و مشکل امروز جامعه کرونا.

در مورد سیاست که متاسفانه تنها یک هارد کند مشکل ما نیست، صد گردن تنگ و شکسته پیش پای ماست، فکرش را که می‌کنم بارها تلاش کردیم، امیدوار شدیم، حرکت کردیم و به ظاهر پیروز شدیم، اما حاصل؟ هیچ. نه هیچ به معنای کم و کمتر از حد انتظار. که در واقع هیچ به معنای واقعی کلمه.

در مورد کرونا، می‌گویی رعایت می‌کنم مساک می‌زنم، دستم را می‌شورم، به مهمانی نمی‌روم، اما همکارت که یک متر آنطرف‌تر نشسته می‌گوید برایش مهم نیست. کاری از دست قانون هم ساخته نیست، چون موقع ورود و خروج و داخل سالن ماسک دارد، اما به محض اینکه نشست پشت سیستم، ماسک را از گوش‌های درازش آویزان می‌کند. این احمق Bottleneck تلاش من برای ایمن ماندن هست، مستقیم تذکر دادم، غیر مستقیم از مزایای ماسک زدن گفتم، وقتی می‌توانم و کاری ندارم اتاقم را ترک می‌کنم، اما باز...