در میانه وبگردی در اینجا رسیدم به سخنی از مارتین لوترکینگ که گفته بود:
اگر نمی‌توانید پرواز کنید، بدوید، اگر نمی‌توانید بدوید، راه بروید، اگر نمی‌توانید راه بروید، روی زمین بخزید، اما هر کاری می‌کنید، چیز مهم، تلاش برای حرکت رو به جلو است.مرا به یاد این بیت از مثنوی معنوی انداخت که مولانا می‌فرماید:
لنگ و لوک و خفته‌شکل و بی‌ادب
سوی او می‌غیژ و او را می‌طلب
سعدی هم می‌گوید:
به راه بادیه رفتن به از نشستن باطل
و گر مراد نیابم به قدر وسع بکوشم
همه و همه این تکرارها برای یادآوریست(قلم/۵۲) و گرنه همگی از روز اول همه چیز را می‌دانیم.
---
پی‌نوشت: (در شهر من) وقتی دو نفر همزمان حرفی را به زبان می‌آورند. می‌گویند به حق دو زبان
