امروز می‌خواهم از دو تجربه‌ام در خرید کالای دیجیتال با شما صحبت کنم و از آن جایی که امروز ۳۳ ساله شده‌ام و ۳۳ سال یعنی خیلی سال، پس تجربه‌ی من ارزش خواندن دارد.
- تجربه نخست مربوط به خرید گوشی Huawei G750 است. امکانات سخت افزاری این گوشی بالاتر از میانه رده‌های زمانه‌اش بود. پردازنده‌ی هشت هسته‌ای، ۲ گیگابایت رَم و صفحه نمایش ۵.۵ اینچ. امکاناتی که بعد گذشت ۶ سال از عرضه‌اش هنوز بالاتر از بسیاری از گوشی‌های اقتصادی بازار است.
اما این شروع طوفانی و خوب با پشتیبانی مستمر همراه نشد. نسخه‌ی اندروید این گوشی ۴.۲.۲ بود و هیچ بسته‌ی بروز رسانی‌ای برای آن از سوی شرکت سازنده ارائه نشد.
عدم بر روز رسانی سیستم عامل با گذشت زمان این گوشی و سخت افزار قدرتمندش را به ابزاری بلا استفاده بدل کرد، نرم افزارهای جدید برای نصب به نسخه‌های بالاتر این سیستم عامل احتیاج داشتند.
بایستی برای ارتقای نرم‌افزاری به نسخه‌های غیر رسمی متوسل شد که این کار همیشه با ریسک‌های مربوط به خودش همراست.
- تجربه دوم من بر می‌گردد به خرید ساعت هوشمند Amazfit Pace از شرکت هوامی که یکی از زیر مجموعه‌های شیائومی است. این خرید با چشمی بازتر و با تحقیق بیش‌تری انجام دادم، از نظر سخت افزاری این ساعت هم میان رده محسوب می‌شد، هم سخت افزاری داشت که جوابگوی نیازهایم بود و هم قیمتش با جیب من سازگاری داشت.
اما نکته‌ی مهم همراه این کالای دیجیتال پشتیبانی مداوم و خوب آن بود، چندین بار فریمورک ساعت و چندین بار نرم‌افزار پشتیبان آن آپدیت بزرگ داشتند، امکانات و اصلاحاتی که کاربران پیشنهاد می‌دهند را در هر بروز رسانی اعمال می‌کند. به گونه‌ای که قابلیت‌های ساعت در حال حاضر و زمانی که خریدمش قابل مقایسه نیست و بهتر و کاراتر شده است.
پی‌نوشت: از تکنولوژی استفاده می‌کنم ولی وابسته به آن نیستم، ۷ ماهی است گوشی اندرویدی که ذکرش شد را گذاشته‌ام کنار و نیاز ارتباطی ضروری‌ام را با گوشی‌ای از خانواده ۱۱۰۰ نوکیا برطرف می‌کنم. ساعت هوشمند هم در موقع دویدن و دوچرخه‌سواری همراهم هست تا ورزش‌هایم را ارزیابی کنم و پیشرفت و پسرفتم را دقیق‌تر بسنجم.
